Dolegliwość niedokrwienna serca jest to, jak sama nazwa sugeruje, zbiór objawów wywołany niedokrwieniem mięśnia sercowego. Odmiennymi słowy są to objawy spowodowane zakłóceniem kontaktu pomiędzy zapotrzebowaniem serca na tlen a jego wyposażeniem w tenże ożywiający składnik. Dolegliwość niedokrwienna serca nosi ze sobą przykre wyniki – od długiego zniszczenia czynności, konieczności ograniczenia aktywności i straty pracy zacząwszy, a skończywszy na wczesnej śmierci, często w rezultacie zawału serca. Scenariusz nie musi być jednak tak brutalny – w wielu przypadkach można tego uniknąć, wystarczająco wcześnie badając dolegliwość niedokrwienną serca i stosując właściwe leczenie również ekologiczny styl życia.
Czym jest dolegliwość wieńcowa?
Dolegliwość wieńcowa, czyli dolegliwość niedokrwienna serca, to zbiór symptomów, które są po małym wyposażeniu komórek w tlen i substancje wzmacniające. Tlen jest niezbędnym elementem do poprawnej akcji serca. Ucisk, jaki wtóruje dolegliwości wieńcowej określany jest dusznicą bolesną lub angina pectoris. Szansa dostarczenia tlenu do mięśnia sercowego jest determinowana różnymi elementami:
1. anatomiczną strukturą naczyń wieńcowych serca,
2. powodami i poziomem wymiany gazowej w aparacie oddechowym,
3. możnością transportu tlenu z miejsca przyjęcia do miejsca zapotrzebowania,
Dolegliwość niedokrwienna serca – etiologie
W przeszło 95% wypadków winą dolegliwości niedokrwiennej serca jest miażdżyca tętnic wieńcowych (czyli tętnic odpowiedzialnych za zaopatrzenie mięśnia sercowego w tlen oraz substancje odżywcze). Wzrastanie blaszki miażdżycowej w tętnicy wieńcowej sprawia sukcesywne zmniejszanie jej światła, a to również przepuszczalności. To sprawia, iż serce pobiera niewiele tlenu, co powszechnie w momencie jego wzmożonej pracy (np. podczas wysiłku sportowego) prowadzi do nastąpienia objawów dolegliwości niedokrwiennej serca. Jako inne etiologie dolegliwości wieńcowej stosuje się: gwałtowne spazmy tętnic wieńcowych (tzw. dławica odmienna Prinzmetala), korek tętnicy wieńcowej, zapalenie tętnic wieńcowych, choroby genetyczne naczyń wieńcowych. Należy jednak mieć na uwadze że inne etiologie stanowią niecałe 5% na tle 95% przypadających na miażdżycę. Dlatego również unikanie dolegliwości wieńcowej jest w wielkiej ilości zgodne z hamowaniem wzrostowi arteriosklerozie.
Dolegliwość wieńcowa – diagnostyka
Zdiagnozowanie dolegliwości wieńcowej składa się przede wszystkim na profesjonalnym rekonesansie medycznym oraz badaniach pomocniczych. Specjaliści niejednokrotnie polecają badanie EKG, UKG (echokardiografię) oraz badanie fermentów sercowych. Czasami konieczne jest opisanie tętnic wieńcowych, w tym celu wykonywa się koronarografię. Polega ona na doprowadzeniu przez tętnicę udową do naczyń wieńcowych szczególnego drenu oraz dostarczeniu przez niego środka kontrastowego. Obraz tętnic wyświetlony jest na ekranie monitora. Kolejnym troszkę interwencyjnym badaniem, wykonywanym u pacjentów z dolegliwością wieńcową, które umożliwia znalezienie transferu wieńcowego oraz także umożliwia oszacować metabolizm mięśnia sercowego, jest tomografia z wykorzystaniem transmisji pozytronowej (PET).
