Półpasiec to schorzenie skórne powodowane przez wirus VZV – tenże sam, który jest odpowiedzialny za ospę wietrzną, jedną z najpowszechniejszych chorób wieku przedszkolnego. Jest niezwykle zaraźliwy, więc kontakt z osobami mającymi na półpasiec winien zostać zredukowany do minimum. Które są etiologie półpaśca?
Półpasiec – etiologie
Odpowiedzialny za wystąpienie półpaśca wirus VZV (Varicella zoster), atakując nasz organizm po raz pierwszy, staje się etiologią ospy wietrznej. Najpierw, po wejściu do swego ciała wirus półpaśca, zaczyna namnażać się na błonie śluzowej nosa oraz gardła, po czym półpaścem zainfekowane zostają limfocyty T, które znajdują się w tkankach migdałków. W sytuacji, gdy nasz system odpornościowy nie jest w stanie unieszkodliwić niebezpiecznych mikrobów, następuje wzrost ospy. Na skórze chorego pojawiają się wtedy pęcherze wypełnione płynem surowiczym. Zaburzenie niejednokrotnie pojawia się u dzieci, jednak w celach o klimacie tropikalnym zapada na nie powszechnie młodzież, a także dorośli. Ospa wietrzna rzadko pojawia się powtórnie, a może przyczynić się do zaistnienia półpaśca. Czemu tak się dzieje?
Półpasiec – sygnały
Otóż, u osoby, która przeszła ospę, wirus półpaśca jest w stan uśpienia, migrując wcześniej do zwojów nerwowych w celach układu nerwowego. Tam półpasiec oczekuje na pojawienie się dogodnych warunków do ponownej aktywacji. Rozwojowi półpaśca sprzyja znaczny spadek odporności, połączony przede każdym z ekspozycją na stres, przeziębieniem, a chociażby zmianą sfer czasowych. Na działanie półpaśca są narażone również osoby, które są za sobą leczenie immunosupresyjne – np. po chemioterapii lub przeszczepie, jak również schorzenia związane z upośledzeniem systemu immunologicznego (np. AIDS). Warto dołączyć, iż ryzyko nastąpienia półpaśca rozwija się wraz z wiekiem – zaobserwowano, iż sygnały półpasiec niejednokrotnie pojawiają się u osób, które przekroczyły 50 rok życia. Na skórze chorego na półpasiec ponownie pojawiają się zmiany chorobowe. Sygnały półpaśca są niezwykle ważne, są bowiem tylko po jednej stronie ciała, składając się w taki sam sposób, jak włókna nerwowe. Półpasiec u dzieci jest bardzo rzadko.
Półpasiec – leczenie
Rozpoznanie półpaśca odbywa się w oparciu o wywiad medyczny oraz wizualną ocenę skóry. Jeśli diagnoza półpaśca nie jest taka, to jest pobrany wycinek pęcherza, który potem jest badany mikroskopowo. Jeśli zajdzie taka potrzeba, to jest pobierany dodatkowo roztwór z pęcherza. Jak dotąd nie udało się opracować środka, który mógłby zostać wykorzystany w przyczynowym leczeniu półpaśca. W leczeniu półpaśca możliwe jest tylko zażywanie preparatów zmniejszających nasilenie towarzyszących półpaścowi symptomów. Skróceniu czasu istnienia półpaśca potrafią przysłużyć się środki o wartościach antywirusowych – jeśli zostaną one informacje w niedługim okresie po wystąpieniu pierwszych symptomów półpaśca, to potrafią zdecydowanie ograniczyć ryzyko nastąpienia powikłań półpaśca. W razie potrzeby w stanie leczenie półpaśca specjalista zalecić może wykorzystywanie preparatów znieczulających oraz przeciwzapalnych, zawierających np. ibuprofen. W bardzo zaawansowanych wypadkach półpaśca są wykorzystywane dostępne na receptę środki niesteroidowe. Jednak opuchliznę związaną z półpaścem pomogą zredukować kortykosteroidy.
