Ekstrakcja zęba to wyrywanie, czyli zabieg przeprowadzony wtedy, kiedy zmiany próchnicze są już tak rozległe, że nie ma możliwości wyleczenia zęba. Wskazaniem do ekstrakcji może być również nieodwracalne zapalenie miazgi, zaawansowana choroba przyzębia lub konieczność usunięcia zęba ze względu na leczenie ortodontyczne. Jak długo odczuwalny jest ból po ekstrakcji zęba? Jakie są powikłania po ekstrakcji zęba? 

Przeczytaj też: https://akcemed.pl/ekstrakcja-zeba-kiedy-zab-musi-byc-wyrwany/ 

Ból po ekstrakcji zęba – jak długo się utrzymuje? 

Medycyna współczesna dysponuje licznymi metodami leczenia zachorowalność do zębów, które pozwalają na zredukowanie konieczności ekstrakcji. Niestety dochodzi czasami do sytuacji, w której wyrwanie zęba jest konieczne. Odpowiednie przeprowadzenie zabiegu ekstrakcji wykonywane jest z wykorzystywaniem nowoczesnych akcesoriów stomatologicznych oraz odpowiedniego postępowania pozabiegowego. Obydwa te czynniki mają kluczowe znaczenie dla szybkiego zagojenia się ran i uniknięcia powikłań po wyrwaniu. 

Jednych z najbardziej niepokojących objawów po ekstrakcji może być przedłużający się ból. Wiele pacjentów obawia się tego już Przed wykonaniem zabiegu. Rana po wyrwaniu może goić się nawet przez około 6 – 8 tygodni. Tyle czasu potrzeba, żeby wolny zębodół, który powstał po ekstrakcji. Kiedy ból po tym czasie nie ustaje, należy koniecznie skonsultować się z dentystą. Niepokojące jest też pojawienie się ropy w obrębie rany oraz opuchlizny i dolegliwości związanych ze stawem skroniowo-żuchwowym. Takie dolegliwości mogą świadczyć między innymi o pojawieniu się dolegliwości po ekstrakcyjnych takich jak: 

• zakażenia
• ropnie
• krwiaki 
• suchy zębodół 

Jakie mogą być powikłania po ekstrakcji zęba? 

Ekstrakcja bardzo często wykonywana jest jako procedura stomatologiczna, która dzięki wykorzystaniu specjalistycznych narzędzi nie kojarzy się już z bólem czy poważnymi powikłaniami. Nie w każdej sytuacji można jednak uniknąć wszelkich powikłań, a jednym z najczęściej występujących jest tak zwany zespół suchego zębodołu. W warunkach prawidłowych, po wyrwaniu zęba dochodzi do pojawienia się w miejscu ekstrakcji skrzepu krwi czytnik który pełni rolę specyficznego opatrunku. Zapewnia prawidłowy przebieg procesu gojenia się ran. Czasami jednak nie dochodzi do powstawania takowego skrzepu, a skutkuje to nieprawidłowym gojenie się rany. 

Zespół suchego zębodołu – w efekcie czego może dojść? 

Do zespołu suchego zębodołu może dojść w sytuacji: 

• niewystarczającego ukrwienia tkanek w efekcie zastosowania znieczulenia miejscowego
• niewłaściwej higieny jamy ustnej
• zaburzeń krzepnięcia krwi
• niewłaściwie zbilansowanej diety, która uboga jest witaminę C, żelazo, cynk oraz miedź
• palenia papierosów czy nadużywania alkoholu
• stosowania niektórych leków
• cukrzycy, miażdżycy lub nadciśnienia 

Zobacz też: http://urodaporady.pl/prochnica-jak-powstaje-i-jak-ja-leczyc/

Ból w dowolnym miejscu w nodze może mieć różne natężenie: od tępego do intensywnego uczucia kłucia. Najczęściej wynika z przeciążeń lub drobnych urazów. Nieraz dolegliwość ustępuje w krótkim czasie i może być złagodzona domowymi sposobami. Bywa jednak i tak, że oznacza poważny stan chorobowy. Co może go powodować i gdzie szukać pomocy?

Bóle kończyn dolnych – przyczyny

Odczucie bolących nóg dokucza wielu osobom. Najczęściej wynika z nadmiernego wysiłku fizycznego i przemęczenia. Jeżeli jednak ból pojawia się szczególnie często lub utrudnia codzienne funkcjonowanie, należy zasięgnąć porady lekarskiej. Zdarza się bowiem, że bolące nogi są sygnałem poważniejszych schorzeń, dotykających narządu ruchu lub układu krwionośnego. Należą do nich:

• naderwanie ścięgien i inne urazy kończyn dolnych,
• deformacje stóp, np. płaskostopie, halluksy,
• dna moczanowa,
• zakrzepica żył głębokich,
• przewlekła niewydolność żylna,
• zapalenie reumatoidalne stawów,
• rwa kulszowa,
• miażdżyca,
• zwyrodnienia kręgosłupa z bólem promieniującym do nóg,
• zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej.

W pierwszej kolejności pacjent powinien udać się do lekarza pierwszego kontaktu, który skieruje go do specjalisty – ortopedy, angiologa, reumatologa, flebologa lub neurologa. Uzyskanie szybkiej diagnozy może zapobiec pogorszeniu sytuacji i w dłuższej perspektywie ułatwić leczenie.

Gdzie leczyć choroby układu ruchu?

Współcześnie zwyrodnienia stawów i układu kostnego zdarzają się w coraz młodszym wieku. W dobie coraz większej zapadalności na choroby cywilizacyjne warto korzystać z usług placówek medycznych, które skupiają w jednym miejscu poradnie różnego typu. Tak jest w przypadku Centrum Medycznego Gamma w Warszawie.

Problemy z narządem ruchu najlepiej rozwiązać w placówce, która zapewnia pełną diagnostykę. Dobrze, by na miejscu był rehabilitant, możliwość leczenia szpitalnego, a także poradnia ortopedyczna. Warszawa na swoim terenie ma dwa oddziały Centrum Medycznego Gamma – na Żoliborzu i na Mokotowie.

Problemy z naczyniami – gdzie znaleźć pomoc?

Wybierając poradnię, należy zwrócić uwagę na to, by zapewniała jak najlepszą diagnostykę i szeroką możliwość konsultacji. Takie warunki spełnia Centrum Medyczne Gamma, w którym prowadzona jest kompleksowa opieka, badania specjalistyczne i chirurgia naczyniowa. Warszawa – Żoliborz i Mokotów, to siedziby dwóch oddziałów Centrum Medycznego, w którym można skorzystać z konsultacji z zakresu chirurgii ogólnej, naczyniowej, a także onkologicznej.

Każdy, kto zmaga się z chorobami skóry, wie, jak potrafią spędzać sen z powiek. Gdy dotykają twarzy, są przyczyną wielu kompleksów i wstydu. Dlatego każdy problem skórny warto skonsultować z dermatologiem i jeśli to konieczne poddać się zalecanemu leczeniu. 

Przeczytaj też: http://www.e-stawiamnazdrowie.pl/choroby-skory-przyczyny-i-objawy/

Przyczyny najczęściej występujących chorób skóry

Nasza skóra jest bardzo wymagająca i oczekuje od nas odpowiedniej, systematycznej pielęgnacji. Jeśli jej tego nie dostarczamy, pojawiają się problemy. Najważniejszym i najczęściej występującym problemem skórnym jest trądzik. Dotknąć może każdego, nie tylko nastolatka. Bakterie, które gromadzą się na naszej twarzy, blokują pory i powodują wydzielanie nadmiaru sebum. Tak w skrócie powstaje trądzik. Dlatego tak ważne jest dokładne i regularne mycie skóry twarzy.

Alergie, szczególnie te pokarmowe lub na leki, również szybko zauważamy w zmianach na naszej skórze. Oczywiście, tutaj o zmianach nie decyduje nieprawidłowa pielęgnacja, a reakcja naszego organizmu na alergen.

Atopowe zapalenie skóry wydaje się być zmorą naszych czasów. Zaliczane dziś do chorób cywilizacyjnych, dotyka coraz większej ilości osób. AZS ma podłoże genetyczne, a niektórzy badacze zaliczają je do chorób psychosomatycznych. Objawia się przede wszystkim uporczywym i nawracającym świądem.

Łupież, zaliczany również do chorób skóry, występuje bardzo często i właściwie niezależnie od wieku. Do przyczyn łupieżu zaliczamy nieprawidłową pielęgnację skóry głowy, niedokładne spłukiwanie szamponów i odżywek, ale także uszkodzenia mechaniczne włosów – takie jak nadmierna stylizacja czy zbyt częste farbowanie.

Jak objawiają się poszczególne choroby skóry?

Trądzik, nieestetyczny i przysparzający kompleksów, to przede wszystkim pryszcze, guzki, krosty i zaskórniki na twarzy, choć może wystąpić także na plecach czy ramionach. Trądzikowi towarzyszy też nadmierny łojotok – skutek nieprawidłowej pracy zatkanych przez bakterie gruczołów łojowych.

Objawy alergii, które uwidaczniają się na skórze, to krostki, wysypka, pokrzywka, czerwone plamy, a także łuszczący się naskórek. Objawom skórnym towarzyszą też inne – żołądkowe lub od układu oddechowego. Objawy alergiczne należy skonsultować z lekarzem i odnaleźć przyczynę alergii.

Atopowe zapalenie skóry ma wiele różnych objawów. Towarzyszy mu przede wszystkim bolesny świąd. Poza tym sucha, nieustannie podrażniona skóra, czerwone plamki i grudki to duże zmartwienie osób cierpiących na AZS.

Zobacz też: http://urodaporady.pl/poznaj-wlasciwosci-witaminy-c-i-zacznij-z-nich-korzystac/

Osteopatia jest uznanym systemem diagnostycznym i leczniczym zaliczanym do medycyny niekonwencjonalnej.  Prekursorem medycyny osteopatycznej był amerykański lekarz Andrew Taylor Still, który w 1874 roku określił osteopatię jako formę udoskonalenia medycyny konwencjonalnej. Początkiem lat dziewięćdziesiątych XIX w. założył on pierwszą szkołę osteopatii. Amerykańskie ośrodki edukacji w zakresie osteopatii są do dzisiaj wiodącymi placówkami naukowymi kształcącymi specjalistów w tej dziedzinie. W Polsce pierwsza uczelnia kształcąca specjalistów w zakresie osteopatii, realizująca 5-letni program studiów powstała w 2003 roku, a obecnie funkcjonuje kilka szkół kształcących dyplomowanych osteopatów. Żeby zostać osteopatą, należy uzyskać tytuł lekarza medycyny lub fizjoterapeuty na 5-letnich studiach magisterskich. Następnym etapem są studia osteopatyczne, trwające pięć lat zakończone zdaniem egzaminu klinicznego i obroną pracy dyplomowej. Uprawnienia do wykonywania zawodu osteopaty uzyskuje się w wyniku zaawansowanego procesu wykształcenia medycznego dającego szerokie spojrzenie na schorzenia związane nie tylko z układem ruchu. Zawód osteopaty został wpisany do Polskiej Klasyfikacji Zawodów i Specjalności pod nr. 323010 na podstawie Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 sierpnia 2014.

Czym zajmuje się dyplomowany osteopata?

Osteopata traktuje organizm ludzki jako całość, a zdrowie jako wynik niezmienionej równowagi oraz dobrostanu ciała i umysłu. Założeniem osteopatii jest teza, że schorzenia i przypadłości mają swoje odbicie w układzie kostno-mięśniowym, co wynika z wzajemnego powiązania wszystkich tkanek i narządów w organizmie. Szeroka wiedza z zakresu anatomii, fizjologii i biomechaniki pozwala dyplomowanemu osteopacie ocenić wpływ czynników fizycznych i psychicznych na powstanie dolegliwości. Mogą to być np. wzmożony i przewlekły stres.Za pomocą technik manualnych osteopata uwalnia napięcia kumulujące się w ciele pacjenta, przez co równoważy zaburzoną homeostazę organizmu. Podstawowe techniki to osteopatia parietalna wpływająca na funkcje układu ruchu, osteopatia wisceralna wpływająca na narządy wewnętrzne i osteopatia czaszkowo-krzyżowa wpływająca na funkcjonowanie struktur wewnątrz czaszki. Osteopata zajmuje się szerokim spektrum dolegliwości często wynikającymi z urazów sportowych, wad postawy, zmian zwyrodnieniowych oraz zaburzeń funkcjonowania narządów wewnętrznych. Najczęściej są to bóle kręgosłupa, bóle głowy, migreny, szumy uszne, przeciążenia tkanek miękkich i podobne dolegliwości.

Gdzie uzyskać pomoc dyplomowanego osteopaty?

W osteopatii czynności manualne terapeuty wpływają nie tylko na układ kostno-mięśniowy, ale również na układ nerwowy, krwionośny, limfatyczny oraz trzewny i oddechowy. Dlatego większość ośrodków zajmujących się prewencją i leczeniem urazów układu szkieletowo-mięśniowego korzysta z osiągnięć medycznych osteopatii. Na przykład w centrum medycyny sportowej Carolina Medical Center można uzyskać pomoc dyplomowanego Osteopaty, który uzyskał dyplom po ukończeniu 5-letniego szkolenia w międzynarodowej szkole Flanders International College of Osteopathy.